Gmina Lipnica Murowana położona jest w południowo – wschodniej części województwa małopolskiego, w południowo – wschodniej części powiatu bocheńskiego. Graniczy bezpośrednio z gminami: Czchów, Gnojnik, Iwkowa (powiat brzeski), Laskowa (powiat limanowski), Nowy Wiśnicz, Żegocina (powiat bocheński). Siedziba gminy zlokalizowana jest w miejscowości Lipnica Murowana, położonej przy drodze wojewódzkiej nr 966, która łączy Wieliczkę z Tymową.
Odległość z centralnej części gminy do Bochni wynosi ok. 16 km, do Tymowej wynosi ok. 7 km, do Wieliczki ok. 42 km, natomiast do Krakowa ok. 58 km. Powierzchnia gminy zajmuje ok. 60,3 km2, z czego użytki rolne pokrywają ok. 52,5% powierzchni gminy. Lesistość gminy wynosi ok. 38,7% powierzchni gminy. Gminę Lipnica Murowana zamieszkuje 5 617 osób (stan na 31.12.2022 r.) na terenie 5 miejscowości: Lipnica Murowana, Lipnica Dolna, Lipnica Górna, Borówna, Rajbrot.
Obszar Gminy znajduje się w obrębie trzech zlewni prawobrzeżnych dopływów Wisły: Raby, Uszwicy i Dunajca. W większości położony jest w granicach Pogórza Wiśnickiego oraz w niewielkiej części Beskidu Wyspowego (południowy fragment miejscowości Rajbrot). Natomiast cały obszar Gminy leży w granicach Wiśnicko-Lipnickiego Parku Krajobrazowego. Ze względu na dogodne warunki do rozwoju rolnictwa, od początków naszej ery poprzez okres wczesnego średniowiecza (VII w. do XII w.), a w szczególności wraz z rozwojem traktu przez Karpaty, ziemie lipnickie były licznie zasiedlane, a ich mieszkańcy zajmowali się głównie uprawianiem roli oraz bartnictwem. O wczesnym osadnictwie świadczą liczne wykopaliska z okresu neolitu, epoki brązu, jak też z okresu kultury łużyckiej. Natomiast pierwsze udokumentowane wzmianki o miejscowości Lipnica Murowana pochodzą z XII wieku, kiedy w osadzie zwanej Lipnik na miejscu dawnej świątyni pogańskiej, zbudowano kościół pod wezwaniem Św. Leonarda. Parafię w Lipniku, utworzono w 1144 roku.
Lipnica otrzymała przywilej lokacyjny na prawie niemieckim. W 1326 roku król Władysław Łokietek nadał sołtysowi Lipnicy następny przywilej – przywilej lokacyjny miasta na prawie średzkim. Nowemu miastu wytyczono granice na wzniesieniu zgodnie z zasadą budowy średniowiecznych miast. Wyznaczono kwadratowy rynek z parami ulic z każdego rogu, na którym mieściła się siedziba władz – ratusz (co potwierdza wzmianka w dokumentach historycznych z 1579 roku), odbywały się wszystkie uroczystości oraz stanowił plac targowy. Najpierw miasto otoczono wałem ziemnym, a dopiero w drugiej połowie XV wieku zbudowano mury obronne. Miasto w ustroju średzkim funkcjonowało do 1356 roku, kiedy to Kazimierz Wielki zreformował sądownictwo uniezależniając je od prawa niemieckiego. Królowa Elżbieta Węgierska, która w wianie otrzymała Lipnicę, potwierdziła przywilejem z 1379 roku dotychczasowe prawa miejskie (prawo magdeburskie), w oparciu o prawo niemieckie. Przywilej organizowania targów i jarmarków stwarzał miastu i jego mieszkańcom lepsze warunki rozwoju gospodarczo – społecznego i sprawiał, że dzięki temu rozwojowi dostarczało ono większych zysków chociażby z opłat targowych lub ceł. Aż do połowy XVII wieku Lipnica funkcjonowała i rozwijała się bardzo dobrze, niestety najpierw w 1655 roku wojska szwedzkie splądrowały i spaliły miasto, a w XVIII wieku doszło do zajęcia tych terenów przez Austrię podczas I rozbioru Polski. Wiek XIX przyniósł rozwój przemysłu na innych terenach, rozwój innych szlaków komunikacyjnych w szczególności kolejowych, co przyczyniło się do utraty praw miejskich i sprowadzenia miejscowości do rangi wsi – 1934 r. Od początku istnienia aż do końca XVIII wieku tereny Lipnicy Murowanej wraz z pobliskimi miejscowościami stanowiły dobra królewskie.
W XV wieku w skład Lipnicy Murowanej wchodziły obecne wsie Lipnica Dolna, Lipnica Górna i Lipnica Murowana. W 1491 roku właściciel sąsiednich dóbr Wiśnickich Piotr III Kmita wykupił dziedziczne wójtostwo Lipnicy i do końca XVI wieku panował w tym mieście, dzierżawiąc dodatkowo jej przedmieścia Górne i Dolne oraz wsie Rajbrot, Królówkę, Cichawę, Leszczynę, a także Jadowniki i Maszkienice. Obszar wymienionych wsi tworzył starostwo niegrodowe lipnickie, które trwało do około 1810 roku, oczywiście pod władzą wiele razy zmieniających się starostów. W tym czasie również do starostwa przyłączono wieś Iwkową oraz część wsi Borówna. W okresie od 1811 do 1934 roku na obszarze administracyjnym Lipnicy funkcjonowała gmina miejska z tzw. Magistratem dla miasta. W dniu 1 lipca 1934 roku po utracie praw miejskich Gmina Lipnica Murowana stała się tzw. gminą zbiorową, skupiającą gminy jednostkowe: Lipnicę Dolną, Lipnicę Górną, Borówną, Chronów , Rajbrot i Lipnicę Murowaną. W 1954 roku przeprowadzono nowy podział administracyjny i teren Gminy Lipnica Murowana został podzielony na 3 jednostki terenowe zwane Gromadzkimi Radami Narodowymi tj.: GRN w Lipnicy Murowanej dla wszystkich trzech Lipnic, GRN w Rajbrocie dla tej wsi, GRN w Chronowie dla Chronowa i Borównej. W 1973 r ustanowiono nową jednostkę administracyjną tj. Urząd Gminy w miejsce GRN. Od 1 lipca 1976 r. Gmina Lipnica Murowana włączona została do Gminy Nowy Wiśnicz. Natomiast od 1 października 1982 roku Lipnica Murowana ponownie została gminą obejmującą 5 sołectw tj. Lipnicę Murowaną, Lipnicę Dolną, Lipnicę Górną, Borówną i Rajbrot, bez Chronowa, który został przy Gminie Nowy Wiśnicz. Obecnie, Lipnica Murowana jest gminą wiejską, z siedzibą w miejscowości Lipnica Murowana, która jest lokalnym centrum administracyjnym, kulturalnym, edukacyjnym oraz miejscem koncentracji instytucji oraz obiektów użyteczności publicznej. Konkurs Palm i Rękodzieła Artystycznego Konkurs palm i rękodzieła wielkanocnego „O Lipnicką Palmę” jest organizowany, co roku na rynku w Lipnicy Murowanej. Spośród wielu palm jurorzy wybierają najpiękniejsza i najwyższą palmę. Konkurs jest organizowany nieprzerwanie od roku 1958 z okazji Świąt Wielkanocnych, które w tej okolicy są szczególnie uroczyście obchodzone. W 1958 roku lipnicki poeta Pan Józef Piotrowski ogłosił I konkurs Palm na Niedzielę Palmową. Celem konkursu było wyłonienie największej palmy, jak również zachęcenie społeczeństwa z okolicznych wiosek by utrzymywali tradycję swoich przodków.
Zainteresowanie konkursem było bardzo duże wśród mieszkańców, czego dowodem była niezliczona ilość palm.
